De Seestar maakt fraaie plaatjes. Vooral van de deep-sky objecten. Alleen de planeten komen er wat bekaaid af. Ze zijn eigenlijk altijd ‘overstraald’, uitgebeten; overbelicht dus. Hieronder een voorbeeld van Jupiter en Mars.
De maan komt er een stuk beter van af.
Bij het fotograferen van de maan kiest de Seestar zelf het juiste filter. Dat doet ie dus niet wanneer je een van de planeten bekijkt. Vandaar dat ik dacht om zogenaamde ND-filters te gebruiken. Neutral density filters, of grijsfilters om een deel van het licht tegen te houden.
ND staat voor ‘Neutral Density’. Een ND-filter (ook wel grijsfilter genoemd) is eigenlijk een zonnebril voor je lens. Het is namelijk een lensfilter dat licht tegenhoudt. Deze filters zijn gemaakt van donker glas of plastic. Als je een ND-filter op je lens plaatst, zorgt het filter ervoor dat er minder licht op je camerasensor komt. Met als resultaat minder snel overbelichte foto’s. Dit is vooral handig wanneer je veel gebruik maakt van een groot diafragma of wanneer je wilt werken met een langere sluitertijd.
Van deze filters had ik een aantal liggen (2ND, 4ND en 2x ND8) om een keer met langebelichtingfotografie te gebruiken. Dat moet ik nog altijd een keer gaan doen!
Langebelichtingfotografie (Long-exposure photography)
Bij fotografie met lange belichting, tijdbelichting of langzame sluitertijd wordt een lange sluitertijd gebruikt om de stilstaande elementen van afbeeldingen scherp vast te leggen terwijl de bewegende elementen wazig, vlekkerig of verduisterend worden.
ND2 reduceert het licht met een factor 2, ND4 met een factor 4 en ND8 met een factor 8. Door verschillende ND-filters te combineren kan je dus meer of minder licht tegenhouden. Met tussenstappen is een reductie van 2 (alleen ND2) tot 22(!) (ND2, ND4 en 2x ND8) te bereiken. Maar dat gaat dus niet traploos!
En toen kwam ik een voorbeeld tegen van het effect van het gebruik van een polarisatiefilter bij het fotograferen van de maan. Zie hieronder.
En als het bij de maan goed werkt, waarom dan niet bij de planeten? Een Polarisatiefilter houdt een deel van gereflecteerd licht tegen. Het wordt in de fotografie vaak gebruikt om schitteringen in water en reflecties van bijvoorbeeld glas tegen te gaan. Zo’n filter houdt dus een deel van het licht tegen, maar werkt anders dan een ND-filter.
Wanneer je twee polarisatiefilters op elkaar legt en ten opzichte van elkaar draait, kan je de hoeveelheid licht dat doorgelaten wordt dus wel regelen! Dat leek me een goed idee.
Dus dacht ik maar zelf een polarisatie filter te maken! Bij Ali een polarisatiefolie (ca. 180 x 180 mm) besteld en een ontwerp voor een draaibaar, dubbel polarisatiefilter gemaakt; zie hierboven.
- Helemaal links zie je een eerder ontworpen filterhouder voor de Seestar. De filterhouder is gemaakt voor filters met een diameter van ca.55mm, dus dat heb ik ook aangehouden voor mijn zelfontworpen filter.
- In het midden een sandwich van een eerste filterhouder, filter (moet nog op maat geknipt worden) en een ring om het geheel bijeen te houden.
- Rechts een sandwich van een ring, filter en de tweede filterhouder.
De rechter, tweede filtercombinatie schuift over de eerste filterhouder. Om te zorgen dat de twee ten opzichte van elkaar goed draaibaar zijn heb ik een foamtape (niet op het plaatje weergegeven) geplakt op de buitenkant van de linker filterhouder, waar de rechter filterhouder vervolgens precies omheen past.
Om te meten wat de reductie factor van deze combinatie, in diverse standen is kan ik gebruikmaken van een eerder gemaakte schakelingetje met een BH1750 luxsensor (I2C) en een Arduino Nano. Later meer daarover. En dan de resultaten natuurlijk nog!